Sırf sabah giyinme derdinden dolayı, giyinmek dediysem sadece insan içine çıkabilecek düzeyde metamorfoza uğramak ihtiyacından bahsediyorum, işe gelmişken 3 gün işte kalmak istiyorum. Hazır pijamamdan büyük zorluklardan sonra ayrılabilmiş, normal insanlar gibi, bir pantolon bir kazağa kolumu bacağımı geçirebilmişim... Saçıma iki tarak darbesi vurmuşum ki her zaman yapmam, uzayan kahküllerimi de gözlerimi hızlı hızlı kırpıştırmak suretiyle alnımın iki yanına itmeyi başarmışım...Otuz beş yaşından sonra tel takarak genetiğine karşı geldiğim ön dişim, kırk yaşımda, eliyle orta parmağını kaldırmış işaret yaparak gerisin geri tedavi öncesi yerine dönüp bana genetiğin dizginlenemez bir şey olduğunu hatırlattığı için saygı duymuş, onu ve yanında açılan boşluğu güzelce fırçalamışım... Her gün her gün bütün bunları yeniden çekecek halim yok, bırakın üç gün kalıvereyim okulda.Esra geldi ve ona da böyle şeyler anlatınca depresyonda olduğumu söyledi. Ama onun gelmesiyle öyle bir hızlı çıktım ki depresyondan, şimdi yolu kaybettim geri dönemiyorum. Hazır depresyondan çıkmışken 3 gün dönmeyeyim diyorum. Yok yere mutlu oldum gördünüz mü? Öte yandan yağmur yağıyor, alt yapı yok her yer çamur, Arap kızı camdan bakmıyor. çok işi var, içinde de 3 gün sonrayı bekleyen derin bir sızı...
